حضانت فرزندان
حضانت فرزندان یکی از دغدغه‌هایی است که زوجین به هنگام طلاق توافقی و یا طلاق از سوی یکی از زوجین با آن مواجه هستند. به عبارتی سوالات متعددی در مورد نگهداری فرزندان بعد از جدایی به وجود می‌آید که گروه وکلای زندیه قصد دارد پاسخگوی ابهامات و سؤالات متعدد شما در این زمینه باشد تا طرفین در گذر از مرحله طلاق، فشارهای عاطفی، روحی و روانی کمتری را متحمل شوند.
حضانت فرزندان و قوانین مرتبط با آن در حقوق ایران بر پایه قوانین شرعی و اسلامی و قانون مدنی و قانون حمایت خانواده تنظیم شده است.که در ادامه برای تبیین بهتر مسئله حضانت فرزندان برخی اطلاعات و مواد قانونی را بیان می‌نماییم.
حضانت فرزند، نگاهداری اطفال یا همان حضانت در امور تربیتی و آموزشی، مطابق ماده 1168 قانون مدنی، هم حق و هم تکلیف ابوین بوده و طبق قوانین حضانت، فرزند تا رسیدن طفل به سن بلوغ در دختران ۹ سالگی و در پسران ۱۵ سالگی قمری بر عهده والدین است. به این معنا که برای حضانت و نگهداری طفل دختری که پدر و مادر او طلاق گرفته‌اند و جدا از یکدیگر زندگی می‌کنند، مادر تا سن ۷ سالگی اولویت دارد و پس از آن از سن 7 تا 9 سالگی، حضانت با پدر است. در مورد پسران نیز بعد از طلاق والدین حضانت تا 7 سالگی با مادر و از 7 تا 15 سالگی با پدر است. با این همه در صورتی که اختلافی بین والدین در مورد حضانت وجود داشته باشد، دادگاه با در نظر گرفتن مصلحت طفل حکم صادر می‌کند و ممکن است بعد از 7 سالگی نیز رأی حضانت به نفع مادر صادر شود.
حضانت فرزند، نگه داشتن کودک و مواظبت از او است. به عبارتی حضانت بیشتر ناظر بر حمایت جسمی از کودک است. هر چند که در ماده 1173 قانون مدنی به جنبه اخلاقی و معنوی حضانت نیز اشاره شده است.
حضانت فرزندان:
موقع طلاق توافقی پدر و مادر می‌توانند به نفع یکدیگر از حق حضانت خود صرفه نظر کنند. بنابراین قراردادهای بین والدین در مورد حق حضانت در صورتی که خلاف مصلحت طفل نباشد معتبر و لازم الاجرا است. بر این اساس، حضانت طفل پس از ۷ سالگی اگر دختر باشد تا ۹ سالگی و پسر تا ۱۵ سالگی با پدر می‌باشد. مگر برای دادگاه احراز شود که پدر یا مادر شرایط نگهداری فرزند را ندارند؛ ولی در هر صورت نفقه با پدر است. که در این حالت؛ بر اساس ماده 1173 قانون مدنی، دادگاه هر تصمیمی را که برای حضانت کودک مقتضی بداند؛ اتخاذ می‌کند.
در مورد حضانت فرزندان بعد از طلاق و جدایی، پدر از دادن فرزندان زیر ۷ سال به مادر خودداری کند، مادر می‌تواند با مراجعه به دادگاه، اولاً الزام زوج را به پرداخت نفقه فرزند بخواهد و ثانیاً برای صدور دستور موقت مبنی بر استرداد (پس دادن) فرزند را درخواست دهد. با توجه به اینکه قانون حضانت را با مادر دانسته دیگر نیازی نیست که وی امری را در دادگاه اثبات کند؛ که در این صورت گروه وکلای زندیه با داشتن وکلای مجرب، حامی و پشتیبان شما خواهند بود.
حضانت فرزند در حق حضانت مادر مطابق ماده 1170 قانون مدنی، در صورتی که مادر ازدواج مجدد نماید، حق حضانت از او سلب و این حق به پدر برمی‌گردد. اما در مواردی که پدر فوت کرده باشد؛ ازدواج مجدد مادر موجب سقوط حق حضانت وی نخواهد شد. همچنین هرگاه بر اثر ازدواج مادر حق حضانت از او سلب و به پدر واگذار شود ولی پس از مدتی ازدواج مادر منحل و به جدایی بینجامد، آیا مادر حق بر حضانت را بازخواهد یافت؟ اکثر فقهای امامیه بر این عقیده هستند که با انحلال و جدایی مادر( به جز در مدت عده رجعیه) حق حضانت مجدد به مادر باز می‌گردد زیرا مانع زائل شده است.
در مورد حق حضانت فرزندان بعد از جنون مادری که حق حضانت با اوست، از ماده 1170 قانون مدنی چنین استنباط می‌شود که حق حضانت مادر از او سلب و به پدر واگذار خواهد شد. لیکن چون جنون مادر خصوصیتی ندارد و ملاک در حکم جنون است، می‌توان با وحدت ملاک چنین نتیجه گرفت که در صورت جنون پدر نیز حق حضانت از او سلب و به مادر واگذار خواهد شد. نکته قابل ذکر اینکه، فقهای امامیه بر آنند که در صورتی که جنون زائل و از میان برود، مانعی که برای اعمال حق حضانت وجود داشته از میان می‌رود و پدر یا مادر می‌توانند حق خود را اعمال کنند.
در صورتی که بعد از طلاق توافقی یا طلاق از سوی یکی از زوجین، یکی از پدر یا مادر کودک فوت کند؛ حضانت فرزندان با والدی است که در قید حیات است و اگر پدر و مادر هر دو فوت کنند، حضانت با پدر بزرگ پدری کودک است. زیرا در حقوق ایران، جد پدری ولی قهری و نماینده قانونی طفل است. پس باید در حضانت بر دیگران مقدم باشد و اداره امور کودک به او سپرده شود.
بعد از طلاق توافقی یا طلاق از سوی یکی از زوجین، دادگاه مکلف است تکلیف حضانت و چگونگی نگهداری از اطفال و میزان نفقه را مشخص نماید و بر اساس ماده 54 قانون حمایت خانواده مصوب 1391، اگر شخصی که حضانت با اوست از انجام تکالیف مقرر خودداری کند و یا مانع ملاقات طفل شود؛ برای بار اول به پرداخت جزای نقدی درجه هشت و در صورت تکرار به حداکثر مجازات محکوم می‌شود.
حضانت فرزندان
حضانت فرزند بعد از طلاق والدین ، در قانون مدنی و قانون حمایت خانواده مصوب 1391 تعیین تکلیف شده و قاضی بر اساس مواد قانونی و مصلحت طفل رأی صادر می‌کند و گروه وکلای زندیه در این مسیر سخت و طاقت‌فرسا در کنار شما خواهند بود.
بعد از تعیین تکلیف حضانت، در مورد هزینه‌های فرزند در مدت حضانت قانون گذار چنین مقرر داشته که نفقه در هر صورت بر عهده پدر است و بعد از فوت پدر یا عدم قدرت او بر انفاق، بر عهده اجداد پدری است. و در آخر اگر پرداخت نفقه از سوی پدر یا اجداد پدری با رعایت الاقرب فالاقرب میسر نگردید، نفقه بر عهده مادر خواهد بود و این مقرره حتی در زمانی که حضانت بر عهده مادر است، باید رعایت گردد مگر توافقی بر خلاف آن وجد داشته باشد.
حضانت فرزندان و تکمیل موارد فوق باید گفت مستند به ماده 1173 قانون مدنی، در صورتی که هر یک از والدین دچار انحطاط اخلاقی گردد یا عملی انجام دهد که از مصادیق عدم مواظبت باشد و صحت جسمانی یا اخلاقی طفل در معرض خطر قرار گیرد، محکمه به تقاضای اقربای طفل یا قیم او و یا به تقاضای رئیس حوزه قضایی هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند؛ اتخاذ می‌نماید. از مصادیق انحطاط اخلاقی می‌توان به اعتیاد والدین، ابتلا به بیماریهای روانی، ضرب و جرح خارج از حد متعارف، تکدیگری و فحشا اشاره نمود.
مستند به ماده 1171 قانون مدنی، پس از فوت پدر اولویت در حضانت فرزندان با مادر است. هر چند پدر در زمان حیات برای فرزندانش قیم یا وصی تعیین نموده باشد. بنابراین در صورتی که جد پدری فرزند در قید حیات بوده و مدعی حضانت باشد، تعیین حضانت فرزند بر اساس مصلحت وی، با دادگاه خانواده است.
حضانت فرزند در صورت فوت پدر و زمانی که به مادر واگذار شده ممکن است با وجود شرایطی از مادر سلب شود. ازدواج مجدد، جنون ، اعتیاد و یا انحطاط اخلاقی ممکن است سبب سلب حضانت و واگذاری حضانت به جد پدری گردد. در صورت فقدان یا امتناع جد پدری و وجود اقوام نسبی نزدیک پدری یا مادری، با قبول آنها قیمومیت و حضانت به آنها واگذار می‌گردد.
در صورت عدم وجود اقوام نزدیک نسبی و یا امتناع آنها از حضانت، با قیمومیت مدعی العموم( دادستان) حضانت به بهزیستی واگذار می‌شود.
حضانت فرزندان
حضانت فرزندان یکی از دغدغه‌هایی است که زوجین به هنگام طلاق توافقی و یا طلاق از سوی یکی از زوجین با آن مواجه هستند. به عبارتی سوالات متعددی در مورد نگهداری فرزندان بعد از جدایی به وجود می‌آید که گروه وکلای زندیه قصد دارد پاسخگوی ابهامات و سؤالات متعدد شما در این زمینه باشد تا طرفین در گذر از مرحله طلاق، فشارهای عاطفی، روحی و روانی کمتری را متحمل شوند.
حضانت فرزندان و قوانین مرتبط با آن در حقوق ایران بر پایه قوانین شرعی و اسلامی و قانون مدنی و قانون حمایت خانواده تنظیم شده است.که در ادامه برای تبیین بهتر مسئله حضانت فرزندان برخی اطلاعات و مواد قانونی را بیان می‌نماییم.
حضانت فرزند، نگاهداری اطفال یا همان حضانت در امور تربیتی و آموزشی، مطابق ماده 1168 قانون مدنی، هم حق و هم تکلیف ابوین بوده و طبق قوانین حضانت، فرزند تا رسیدن طفل به سن بلوغ در دختران ۹ سالگی و در پسران ۱۵ سالگی قمری بر عهده والدین است. به این معنا که برای حضانت و نگهداری طفل دختری که پدر و مادر او طلاق گرفته‌اند و جدا از یکدیگر زندگی می‌کنند، مادر تا سن ۷ سالگی اولویت دارد و پس از آن از سن 7 تا 9 سالگی، حضانت با پدر است. در مورد پسران نیز بعد از طلاق والدین حضانت تا 7 سالگی با مادر و از 7 تا 15 سالگی با پدر است. با این همه در صورتی که اختلافی بین والدین در مورد حضانت وجود داشته باشد، دادگاه با در نظر گرفتن مصلحت طفل حکم صادر می‌کند و ممکن است بعد از 7 سالگی نیز رأی حضانت به نفع مادر صادر شود.
حضانت فرزند، نگه داشتن کودک و مواظبت از او است. به عبارتی حضانت بیشتر ناظر بر حمایت جسمی از کودک است. هر چند که در ماده 1173 قانون مدنی به جنبه اخلاقی و معنوی حضانت نیز اشاره شده است.
حضانت فرزندان:
موقع طلاق توافقی پدر و مادر می‌توانند به نفع یکدیگر از حق حضانت خود صرفه نظر کنند. بنابراین قراردادهای بین والدین در مورد حق حضانت در صورتی که خلاف مصلحت طفل نباشد معتبر و لازم الاجرا است. بر این اساس، حضانت طفل پس از ۷ سالگی اگر دختر باشد تا ۹ سالگی و پسر تا ۱۵ سالگی با پدر می‌باشد. مگر برای دادگاه احراز شود که پدر یا مادر شرایط نگهداری فرزند را ندارند؛ ولی در هر صورت نفقه با پدر است. که در این حالت؛ بر اساس ماده 1173 قانون مدنی، دادگاه هر تصمیمی را که برای حضانت کودک مقتضی بداند؛ اتخاذ می‌کند.
در مورد حضانت فرزندان بعد از طلاق و جدایی، پدر از دادن فرزندان زیر ۷ سال به مادر خودداری کند، مادر می‌تواند با مراجعه به دادگاه، اولاً الزام زوج را به پرداخت نفقه فرزند بخواهد و ثانیاً برای صدور دستور موقت مبنی بر استرداد (پس دادن) فرزند را درخواست دهد. با توجه به اینکه قانون حضانت را با مادر دانسته دیگر نیازی نیست که وی امری را در دادگاه اثبات کند؛ که در این صورت گروه وکلای زندیه با داشتن وکلای مجرب، حامی و پشتیبان شما خواهند بود.
حضانت فرزند در حق حضانت مادر مطابق ماده 1170 قانون مدنی، در صورتی که مادر ازدواج مجدد نماید، حق حضانت از او سلب و این حق به پدر برمی‌گردد. اما در مواردی که پدر فوت کرده باشد؛ ازدواج مجدد مادر موجب سقوط حق حضانت وی نخواهد شد. همچنین هرگاه بر اثر ازدواج مادر حق حضانت از او سلب و به پدر واگذار شود ولی پس از مدتی ازدواج مادر منحل و به جدایی بینجامد، آیا مادر حق بر حضانت را بازخواهد یافت؟ اکثر فقهای امامیه بر این عقیده هستند که با انحلال و جدایی مادر( به جز در مدت عده رجعیه) حق حضانت مجدد به مادر باز می‌گردد زیرا مانع زائل شده است.
در مورد حق حضانت فرزندان بعد از جنون مادری که حق حضانت با اوست، از ماده 1170 قانون مدنی چنین استنباط می‌شود که حق حضانت مادر از او سلب و به پدر واگذار خواهد شد. لیکن چون جنون مادر خصوصیتی ندارد و ملاک در حکم جنون است، می‌توان با وحدت ملاک چنین نتیجه گرفت که در صورت جنون پدر نیز حق حضانت از او سلب و به مادر واگذار خواهد شد. نکته قابل ذکر اینکه، فقهای امامیه بر آنند که در صورتی که جنون زائل و از میان برود، مانعی که برای اعمال حق حضانت وجود داشته از میان می‌رود و پدر یا مادر می‌توانند حق خود را اعمال کنند.
در صورتی که بعد از طلاق توافقی یا طلاق از سوی یکی از زوجین، یکی از پدر یا مادر کودک فوت کند؛ حضانت فرزندان با والدی است که در قید حیات است و اگر پدر و مادر هر دو فوت کنند، حضانت با پدر بزرگ پدری کودک است. زیرا در حقوق ایران، جد پدری ولی قهری و نماینده قانونی طفل است. پس باید در حضانت بر دیگران مقدم باشد و اداره امور کودک به او سپرده شود.
بعد از طلاق توافقی یا طلاق از سوی یکی از زوجین، دادگاه مکلف است تکلیف حضانت و چگونگی نگهداری از اطفال و میزان نفقه را مشخص نماید و بر اساس ماده 54 قانون حمایت خانواده مصوب 1391، اگر شخصی که حضانت با اوست از انجام تکالیف مقرر خودداری کند و یا مانع ملاقات طفل شود؛ برای بار اول به پرداخت جزای نقدی درجه هشت و در صورت تکرار به حداکثر مجازات محکوم می‌شود.
حضانت فرزندان
حضانت فرزند بعد از طلاق والدین ، در قانون مدنی و قانون حمایت خانواده مصوب 1391 تعیین تکلیف شده و قاضی بر اساس مواد قانونی و مصلحت طفل رأی صادر می‌کند و گروه وکلای زندیه در این مسیر سخت و طاقت‌فرسا در کنار شما خواهند بود.
بعد از تعیین تکلیف حضانت، در مورد هزینه‌های فرزند در مدت حضانت قانون گذار چنین مقرر داشته که نفقه در هر صورت بر عهده پدر است و بعد از فوت پدر یا عدم قدرت او بر انفاق، بر عهده اجداد پدری است. و در آخر اگر پرداخت نفقه از سوی پدر یا اجداد پدری با رعایت الاقرب فالاقرب میسر نگردید، نفقه بر عهده مادر خواهد بود و این مقرره حتی در زمانی که حضانت بر عهده مادر است، باید رعایت گردد مگر توافقی بر خلاف آن وجد داشته باشد.
حضانت فرزندان و تکمیل موارد فوق باید گفت مستند به ماده 1173 قانون مدنی، در صورتی که هر یک از والدین دچار انحطاط اخلاقی گردد یا عملی انجام دهد که از مصادیق عدم مواظبت باشد و صحت جسمانی یا اخلاقی طفل در معرض خطر قرار گیرد، محکمه به تقاضای اقربای طفل یا قیم او و یا به تقاضای رئیس حوزه قضایی هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند؛ اتخاذ می‌نماید. از مصادیق انحطاط اخلاقی می‌توان به اعتیاد والدین، ابتلا به بیماریهای روانی، ضرب و جرح خارج از حد متعارف، تکدیگری و فحشا اشاره نمود.
حضانت فرزند
حضانت فرزند یکی از دغدغه‌هایی است که زوجین به هنگام طلاق توافقی و یا طلاق از سوی یکی از زوجین با آن مواجه هستند. به عبارتی سوالات متعددی در مورد نگهداری فرزندان بعد از جدایی به وجود می‌آید که گروه وکلای زندیه قصد دارد پاسخگوی ابهامات و سؤالات متعدد شما در این زمینه باشد تا طرفین در گذر از مرحله طلاق، فشارهای عاطفی، روحی و روانی کمتری را متحمل شوند.
نگاهداری اطفال یا همان حضانت در امور تربیتی و آموزشی، مطابق ماده 1168 قانون مدنی، هم حق و هم تکلیف ابوین بوده و طبق قوانین حضانت، فرزند تا رسیدن طفل به سن بلوغ در دختران ۹ سالگی و در پسران ۱۵ سالگی قمری بر عهده والدین است. به این معنا که برای حضانت و نگهداری طفل دختری که پدر و مادر او طلاق گرفته‌اند و جدا از یکدیگر زندگی می‌کنند، مادر تا سن ۷ سالگی اولویت دارد و پس از آن از سن 7 تا 9 سالگی، حضانت با پدر است.
در مورد پسران نیز بعد از طلاق والدین حضانت تا 7 سالگی با مادر و از 7 تا 15 سالگی با پدر است. با این همه در صورتی که اختلافی بین والدین در مورد حضانت وجود داشته باشد، دادگاه با در نظر گرفتن مصلحت طفل حکم صادر می‌کند و ممکن است بعد از 7 سالگی نیز رأی حضانت به نفع مادر صادر شود.
حضانت، نگه داشتن کودک و مواظبت از او است. به عبارتی حضانت بیشتر ناظر بر حمایت جسمی از کودک است. هر چند که در ماده 1173 قانون مدنی به جنبه اخلاقی و معنوی حضانت نیز اشاره شده است.
در طلاق توافقی پدر و مادر می‌توانند به نفع یکدیگر از حق حضانت خود صرفه نظر کنند. بنابراین قراردادهای بین والدین در مورد حق حضانت در صورتی که خلاف مصلحت طفل نباشد معتبر و لازم الاجرا است. بر این اساس، حضانت طفل پس از ۷ سالگی اگر دختر باشد تا ۹ سالگی و پسر تا ۱۵ سالگی با پدر می‌باشد. مگر برای دادگاه احراز شود که پدر یا مادر شرایط نگهداری فرزند را ندارند؛ ولی در هر صورت نفقه با پدر است. که در این حالت؛ بر اساس ماده 1173 قانون مدنی، دادگاه هر تصمیمی را که برای حضانت کودک مقتضی بداند؛ اتخاذ می‌کند.
اگر بعد از طلاق و جدایی، پدر از دادن فرزندان زیر ۷ سال به مادر خودداری کند، مادر می‌تواند با مراجعه به دادگاه، اولاً الزام زوج را به پرداخت نفقه فرزند بخواهد و ثانیاً برای صدور دستور موقت مبنی بر استرداد (پس دادن) فرزند را درخواست دهد. با توجه به اینکه قانون حضانت را با مادر دانسته دیگر نیازی نیست که وی امری را در دادگاه اثبات کند؛ که در این صورت گروه وکلای زندیه با داشتن وکلای مجرب، حامی و پشتیبان شما خواهند بود.
حق حضانت مطابق ماده 1171 قانون مدنی، در صورتی که مادر مبتلا به جنون شود و یا ازدواج مجدد نماید، حق حضانت از او سلب و این حق به پدر برمی‌گردد. اما در مواردی که پدر فوت کرده باشد؛ ازدواج مجدد مادر موجب سقوط حق حضانت وی نخواهد شد. همچنین هرگاه بر اثر ازدواج مادر حق حضانت از او سلب و به پدر واگذار شود ولی پس از مدتی ازدواج مادر منحل و به جدایی بینجامد، آیا مادر حق بر حضانت را بازخواهد یافت؟ اکثر فقهای امامیه بر این عقیده هستند که با انحلال و جدایی مادر( به جز در مدت عده رجعیه) حق حضانت مجدد به مادر باز می‌گردد زیرا مانع زائل شده است.
در صورتی که بعد از طلاق توافقی یا طلاق از سوی یکی از زوجین، یکی از پدر یا مادر کودک فوت کند؛ حضانت با والدی است که در قید حیات است و اگر پدر و مادر هر دو فوت کنند، حضانت با پدر بزرگ پدری کودک است. زیرا در حقوق ایران، جد پدری ولی قهری و نماینده قانونی طفل است. پس باید در حضانت بر دیگران مقدم باشد و اداره امور کودک به او سپرده شود.
بعد از طلاق توافقی یا طلاق از سوی یکی از زوجین، دادگاه مکلف است تکلیف حضانت و چگونگی نگهداری از اطفال و میزان نفقه را مشخص نماید و بر اساس ماده 54 قانون حمایت خانواده مصوب 1391، اگر شخصی که حضانت با اوست از انجام تکالیف مقرر خودداری کند و یا مانع ملاقات طفل شود؛ برای بار اول به پرداخت جزای نقدی درجه هشت و در صورت تکرار به حداکثر مجازات محکوم می‌شود.
حضانت فرزندان
بعد از طلاق والدین ، در قانون مدنی و قانون حمایت خانواده مصوب 1391 تعیین تکلیف شده و قاضی بر اساس مواد قانونی و مصلحت طفل رأی صادر می‌کند و گروه وکلای زندیه در این مسیر سخت و طاقت‌فرسا در کنار شما خواهند بود.
در مورد هزینه‌های فرزند در مدت حضانت قانون گذار چنین مقرر داشته که نفقه در هر صورت بر عهده پدر است و بعد از فوت پدر یا عدم قدرت او بر انفاق، بر عهده اجداد پدری است. و در آخر اگر پرداخت نفقه از سوی پدر یا اجداد پدری با رعایت الاقرب فالاقرب میسر نگردید، نفقه بر عهده مادر خواهد بود و این مقرره حتی در زمانی که حضانت بر عهده مادر است، باید رعایت گردد مگر توافقی بر خلاف آن وجد داشته باشد.
در تکمیل موارد فوق باید گفت مستند به ماده 1173 قانون مدنی، در صورتی که هر یک از والدین دچار انحطاط اخلاقی گردد یا عملی انجام دهد که از مصادیق عدم مواظبت باشد و صحت جسمانی یا اخلاقی طفل در معرض خطر قرار گیرد، محکمه به تقاضای اقربای طفل یا قیم او و یا به تقاضای رئیس حوزه قضایی هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند؛ اتخاذ می‌نماید. از مصادیق انحطاط اخلاقی می‌توان به اعتیاد والدین، ابتلا به بیماریهای روانی، ضرب و جرح خارج از حد متعارف، تکدیگری و فحشا اشاره نمود.
در حقوق ایران، مسئله حضانت به والدین برای مراقبت و تربیت فرزندان پس از طلاق اختصاص دارد. قوانین مربوط به حضانت در ایران بر پایه قوانین شرعی (اسلامی) و قوانین مدنی تنظیم شده است. در ادامه، برخی اطلاعات مربوط به حضانت در حقوق ایران را برای شما توضیح می‌دهم:
1. اصل عدم تمایل (اصل نفی عدم تمایل): در حقوق ایران، اصل عدم تمایل به حضانت وجود دارد؛ به این معنی که در صورت طلاق، حضانت فرزندان به والدینی که تمایل و توانایی بیشتری برای مراقبت و تربیت فرزندان دارد، محول می‌شود. این اصل به منظور بهره‌گیری از برتری هریک والدین بر اساس منافع و خواسته‌های فرزندان و به منظور حفظ حقوق و مصالح آنها تعیین شده است.
- حضانت فرزندان و تعیین مرجع قضایی صالح : برای تعیین و حل اختلافات مربوط به حضانت فرزندان، زوجین می‌توانند به دادگاه خانواده مراجعه کنند. دادگاه خانواده مسئول بررسی و صدور رای در خصوص تعیین حضانت و ترتیب مراقبت از فرزندان است.
- حضانت فرزند و تصمیم‌گیری بر اساس مصلحت فرزند: دادگاه در تصمیم‌گیری درباره حضانت، به منافع و مصالح فرزندان اهمیت می‌دهد. عواملی مانند سن و تمایلات فرزندان، شرایط زندگی و توانایی مراقبتی و تربیتی والدین، رفتار و روابط والدین با فرزندان، ارتباط فرزندان با دیگر خانواده و عوامل مشابه در تصمیم‌گیری مؤثر هستند.
- حضانت مشترکی فرزندان (مشارکتی): در برخی موارد، دادگاه ممکن است تصمیم به تعیین حضانت مشترک بگیرد، به این معنی که هر دو والدین مسئولیت مراقبت و تربیت فرزندان را به طور مشترک بر عهده می‌گیرند. در این حالت، برای تعیین زمان و میزان مراقبت هر والدین، دادگاه تصمیم گیری می‌کند.
- تغییر در ترتیب حضانت فرزندان: در صورتی که شرایط و فاکتورهای مربوط به حضانت تغییر کنند (مانند تغییر شرایط اقتصادی، رفتار والدین و غیره)، هر یک از والدین می‌توانند به دادگاه خانواده مراجعه کرده و درخواست تغییر در ترتیب حضانت را ارائه کنند. دادگاه پس از بررسی موارد و شرایط جدید، می‌تواند تصمیمی درباره تغییر در ترتیب حضانت بگیرد.
مواردی که در این توضیحات آمده است، تا حدودی مربوط به قوانین حضانت در حقوق ایران است. با این حال، هر پرونده حضانت ممکن است شرایط و موارد خاص خود را داشته باشد. بنابراین، بهتر است برای اطلاعات دقیق‌تر و مشاوره حقوقی، با وکلای ما در گروه وکلای زندیه مشورت کنید تا در مورد شرایط شما و حقوق والدین در مورد حضانت اطلاعات کامل تری دریافت کنید.
تغییر در ترتیب حضانت فرزندان می‌تواند به دلیل مجموعه ای از عوامل و شرایط اتفاق بیافتد. در ادامه، برخی از عوامل رایج که می‌توانند به تغییر در ترتیب حضانت منجر شوند را ذکر می‌کنیم:
- تغییر شرایط مربوط به والدین: اگر یکی از والدین شرایط خود را بهبود بخشد یا شرایط والدین دیگر تحت تأثیر عوامل منفی قرار گیرد، دادگاه ممکن است تصمیم به تغییر در ترتیب حضانت بگیرد. به عنوان مثال، تغییر شغل، محل زندگی، وضعیت مالی، سلامت روانی یا فیزیکی والدین می‌تواند تأثیری در تصمیم دادگاه برای تغییر حضانت داشته باشد.
- حضانت فرزندان و تأثیر رفتار والدین: اگر رفتار یا رفتارهای یکی از والدین تأثیر منفی بر روابط فرزندان داشته باشد، دادگاه می‌تواند تغییری در ترتیب حضانت اعمال کند. مثلاً، اگر یکی از والدین به نحوی رفتار کند که فرزندان را تهدید کند، به آنها آسیب برساند یا رفتار ناپسندی نسبت به والدین دیگر داشته باشد، دادگاه ممکن است تصمیم به تغییر در ترتیب حضانت بگیرد.
- نیازهای و خواسته‌های فرزندان در دوران حضانت: اگر نیازها و خواسته‌های فرزندان در ترتیب حضانت فعلی رعایت نشوند و آنها به نحوی از این حق محروم شوند، دادگاه می‌تواند تصمیم به تغییر در ترتیب حضانت بگیرد. ممکن است فرزندان نیاز به تعامل بیشتر با یکی از والدین داشته باشند یا با شرایط محیطی خوب و سازنده تری در ترتیب حضانت جدید بهره مند شوند.
- حضانت فرزند و تغییر در محل زندگی: اگر یکی از والدین به یک منطقه دیگر نقل مکان کند، دادگاه ممکن است نیاز به تغییر در ترتیب حضانت را بررسی کند تا با توجه به مسافت و شرایط جدید، ترتیبی را تعیین کند که مناسب تر برای هر دو والدین و فرزندان باشد.
- حضانت فرزند و تأثیر عوامل خارجی: عوامل خارجی مانند وقوع حوادث ناگوار، بلایای طبیعی، بیماری‌ها وبیماری‌های واگیر و غیره می‌توانند تأثیری در ترتیب حضانت داشته باشند. به عنوان مثال، اگر والدین یا فرزندان مبتلا به بیماری جدی شوند و توانایی مراقبت از آنها در یکی از والدین کاهش یابد، تغییر در ترتیب حضانت ممکن است مورد بررسی قرار گیرد.
مهم است بدانید که تصمیم‌گیری در مورد ترتیب حضانت به طور کامل به عهده دادگاه است و بسته به شرایط و وضعیت خاص هر مورد، نتیجه‌ای متفاوت ممکن است به دست آید. همچنین، قوانین و مقررات مربوط به ترتیب حضانت ممکن است در هر کشور و منطقه متفاوت باشند. بنابراین، بهتر است با مشورت با وکلای ما در گروه وکلای زندیه کنید در مورد شرایط و حقوق خود به طور دقیق تر آگاه شوید.
وکلای زندیه
متخصص در دعاوی حقوقی، کیفری و خانواده
ممانعت از ملاقات فرزند چه حکمی دارد؟
سلام و درود. بر اساس قوانین کیفری و قانون حمایت خانواده می‌توان فرد را محکوم به جزای نقدی یا حبس نمود.