ملاقات با فرزند

ملاقات با فرزند

ملاقات با فرزند: پس از حدوث اختلاف و وقوع طلاق، یکی از مسائل مهمی که والدین با آن درگیر می‌شوند، ملاقات طفل است. متأسفانه این ذهنیت غلط در اذهان نقش بسته که تمامی وجود طفل متعلق به شخصی است که حضانت با اوست. به همین دلیل از ملاقات طفل با والد دیگر امتناع می‌کنند.
ملاقات با فرزند حق طبیعی و غیر قابل سلب از والدین است. بنابراین طلاق و جدایی تنها رابطه زوجیت را از بین می‌برد ولی همچنان رابطه پدر و فرزندی و مادر و فرزندی پا برجاست. لذا در صورت طلاق زوجین و جدایی آنها از یکدیگر، هر یک از والدین حق ملاقات و دیدار با او را دارند. در صورتی که والدی که حضانت با اوست؛ مانع دیدار و ملاقات طفل گردد، به حکم محکمه و دادگاه خانواده می‌توان الزام او را درخواست کرد. گروه وکلای زندیه با همراهی جمعی از وکلای مجرب در کنار شما برای احقاق حقتان در این باره خواهند بود.
ملاقات با فرزند در تربیت و رابطه بین کودک و والدین امری خطیر و غیر قابل انکار است. به هنگام طلاق و جدایی والدین از یکدیگر، متأسفانه کودکان بیشترین آسیب را متحمل می‌شوند. معمولاً والدی که حضانت با اوست برای رسیدن به اهداف خود ،فرزند را دستاویز و حربه‌ای برای امتیازگیری از طرف مقابل قرار می‌دهد.
ملاقات با فرزند نیاز به دادن دادخواست به محکمه دارد و در این راه گروه وکلای زندیه به شما این اطمینان را می‌دهند که ملاقات فرزند حقی است که حتی با توافق نیز سلب و ساقط نمی‌شود. ملاقات فرزند مطابق ماده 1174 قانون مدنی، قانونی آمره و غیر قابل اسقاط است و سلب کلی حق ملاقات از پدر یا مادری که حضانت بر عهده او نیست، بر خلاف قانون است و محکمه نمی‌تواند بدان حکم دهد. بنابراین بهتر است ابتدا با مذاکره، این موارد به طرف مستنکف گوشزد و در صورت عدم توجه، دادخواست ملاقات فرزند به مرجع صالح تقدیم گردد و دادگاه صالح شرایط و مدت زمان و مکان ملاقات را تعیین ‌نماید. مدت زمان ملاقات یا مکان ملاقات فرزند را بر اساس شرایط و وضعیت و متناسب با طفل می‌توان تغییر و دادخواست افزایش یا کاهش ملاقات را به محکمه ارائه داد. همچنین قانون‌گذار به قضات و مقامات اجرایی این اختیار را داده تا با بهره‌گیری از ماده 45 قانون حمایت خانواده، در کلیه تصمیمات خود نسبت به کودکان، مصلحت و غبطه آنان را رعایت نمایند. در هر حال این ماده بدین معنا نیست که یکی از زوجین ( پدر یا مادر) با تحریک طفل و به این دستآویز که کودک تمایلی به ملاقات ندارد، موجب محرومیت از حق ملاقات  با طرفی که حضانت بر عهده او نیست؛ شود. بنابراین  حتی عدم تمایل فرزند، نمی‌تواند منجر به حذف امکان ملاقات با یکی از والدین شود.

مطابق ماده 1177 قانون مدنی، طفل باید مطیع ابوین خود باشد و در هر سنی که باشد به آنها احترام بگذارد ولی در خصوص فرزندانی که به سن بلوغ رسیده‌اند و تمایلی به ملاقات با یکی از والدین خود را ندارند، نمی‌توان وی را مجبور به ملاقات کرد، زیرا به سن بلوغ رسیده و قدرت تشخیص خوب از بد را دارد و خودش می‌تواند در این باره تصمیم‌گیری کند. بنابراین دادگاه بعد از سن بلوغ نمی‌تواند فرزند را مجبور به ملاقات با والدین نماید.

از آنجایی که روند رسیدگی قضایی در مورد ملاقات فرزند، رسیدگی دو مرحله‌ای است و زمان زیادی را می‌طلبد،گروه وکلای زندیه برای رسیدن به این مهم که همان دیدار فرزندان دلبند شماست، ابتدا درخواست دستور موقت ملاقات را به مرجع صالح تقدیم می‌نمایند. با توجه به اهمیت موضوع و جلوگیری از آسیب‌های روحی و روانی که ممکن است طفل و والد محروم از ملاقات متحمل شوند، مطابق ماده 7 و 8 قانون حمایت خانواده مصوب 1391، دادگاه پیش از اتخاذ تصمیم و رسیدگی به اصل دعوی، با تقدیم درخواست و بدون رعایت تشریفات آیین دادرسی مدنی و بدون اخذ تأمین، دستور موقت ملاقات طفل را صادر می‌نماید. پروسه گرفتن دستور موقت ملاقات طفل، بر خلاف گرفتن حکم ملاقات فرزند، کوتاه است و بدون نیاز به حضور متقاضی ملاقات، توسط گروه وکلای زندیه انجام می‌پذیرد.

در صورتی که به دلیل طلاق یا هر علت دیگری والدین کودک در یک مکان سکونت نداشته باشند، والدی که طفل تحت حضانت او نیست، مطابق ماده 1174 قانون مدنی، حق ملاقات فرزند خود را دارد و در صورت عدم توافق در خصوص مکان و زمان ملاقات فرزند، مطابق تبصره ماده 41 قانون حمایت خانواده، محکمه متناسب با مصالح خانواده و طفل، ساز و کار مناسب را تعیین می‌نماید. معمولاً محکمه، کلانتری محل اقامت طفل را تعیین می‌نماید که گروه وکلای زندیه با توجه به روحیه لطیف و حساس اطفال، به شما پیشنهاد می‌دهند که در جهت کاهش آسیب‌های وارده به طفل، زوجین در این مورد توافق نمایند و پروسه تحویل فرزند در محلی به جز کلانتری انجام شود.

ملاقات با فرزند

دارای ضمانت اجرای کیفری نیز هست.در مورد ضمانت اجرای حکم ملاقات فرزند، گروه وکلای زندیه با بهره‌گیری از ماده 632 قانون مجازات اسلامی، اصلاحی 1399، از طریق محکمه کیفری موضوع را پیگیری می‌نمایند تا فرد خاطی به حبس( 45 روز تا 3 ماه) یا جزای نقدی (15 میلیون ریال تا 30 میلیون ریال) محکوم گردد.

نکته آخر در ملاقات فرزند اینکه؛ مستند به ماده 46 قانون حمایت خانواده، حضور کودکان زیر 15 سال در جلسات رسیدگی به دعاوی خانوادگی جز در مواردی که ضرورت ایجاب می‌کند، ممنوع است. لذا گروه وکلای زندیه  در کنار شما هستند تا با تجربه و پشتکارشان، بدون نیاز به حضور شما دستور موقت و حکم ملاقات فرزند شما را از محکمه صالح اخذ نمایند .